Oorzaak van de klachten

Waarschijnlijk wordt meer dan 75% van onze klachten veroorzaakt door stress. Door het ontspannen, zowel lichamelijk als geestelijk, kunnen veel klachten verdwijnen. Praktische, vaak aangename, bijkomstigheid van voetreflexzonetherapie is dat deze massage goed te combineren valt met andere vormen van massagetherapie.

De geschiedenis van voetreflextherapie

Reeds in het oude Egypte werd door de geneesheren al reflexzone-massage toegepast. Op muurschilderingen zijn hier afbeeldingen van. Een van de oudsten is die uit de beginperiode van de zesde dynastie in de graftombe van Ankmahor, rond 2330 voor Christus. Op deze afbeelding is te zien dat geneesheren handen en voeten masseren. Ook in de oude oosterse massage-technieken komen drukpunten voor op de handen en de voeten. Het is tot op heden niet aangetoond dat de technieken van de oosterse geneeswijzen en de reflexzone therapie het een en ander van elkaar hebben overgenomen.

Zoals we voetreflextherapie nu kennen

De moderne reflexzone-therapie heeft zijn oorsprong bij dr. William H. Fitzgerald. Deze man schreef in een boek dat in 1917 uitkwam hoe hij pijn verlichte door met behulp van instrumenten de handen en vingers te bewerken. De titel van het boek: Zone Therapy, or Relieving Pain At Home. Hij wordt over het algemeen beschouwd als de ontdekker van de zonetherapie. Artsen vonden het boek dat Fitzgerald schreef, ondanks zijn staat van dienst in de diverse ziekenhuizen zowel in Amerika als in Londen, niet geweldig interessant.

Er was een arts, dr Riley, die ergens toch wel wat in deze theorie zag. Hij overlegde met de therapeute Eunice Ingham, die voor hem werkte. Omdat hij niet voldoende tijd had om zich te verdiepen in de reflexzone-theorie, liet hij dit aan haar over.

Eunice Ingham ontdekte al snel dat er een nog gevoeliger deel van de mens is dat ontvankelijk is voor zone-therapie: de voeten. Vanaf 1930 begon zij de therorie van de voetreflexzones te ontwikkelen. Zij was de eerste die ze reflexzones van het lichaam in kaart bracht op de voet. Zij stapte over op het gebruik van haar duimen en vingers i.p.v. allerlei hulpmiddelen voor het behalen van een therapeutisch effect.

In 1938 kwam het boek: Stories the Feet Can Tell uit. Hierin staan haar ervaringen en overtuigingen. Het boek werd een bestseller. Het boek gaf een grotere bekendheid aan aan de reflexzone-therapie. Daarna kwam het boek: Stories the Feet Have Told, even populair als haar eerste boek.

Natuurlijk waren deze boeken niet het eindstation van de ontwikkeling van de reflexzone- therapie. Samen met een nicht (Eussebia) en een neef (Dwight) die haar assisteerden deed ze verder onderzoek naar zones en hoe te behandelen.

Vanaf 1970 is haar neef Dwight C Byers alleen verder gegaan met het ontwikkelen en doceren van de bekende Ingham methode. In Europa is Hanne Marquardt de voortrekker geweest. Zij heeft de methode persoonlijk bij mevrouw Ingham geleerd. Hanne Marquardt heeft diverse opleidingsinstituten in Europa opgezet.

De lichaamszones bij voetreflex

Bij de voetreflexzone therapie wordt het lichaam verdeeld in lichaamszones. Verticaal wordt het lichaam in 10 gelijkmatig gerangschikte velden gedeeld. Dit maakt vijf velden per voet. Horizontaal wordt het lichaam in drie zones verdeeld. De eerste zone ligt op het gebied van de schoudergordel, de tweede in het gebied van de onderste rand van de ribben en de derde in het gebied van de bekkenbodem.

Op deze manier kan de volgende indeling worden gemaakt:

• De hoofd- en halsorganen boven de horizontale lijn van de schoudergordel.
• De organen in de borstholte en bovenbuik in het middelste gebied.
• De buik- en bekkenorganen in het derde gebied.

Op de voet kan op deze manier een raster worden getrokken. De verticale lijnen op de voet lopen evenwijdig met de middenvoetsbeentjes. De reflexzone van een orgaan is meestal te vinden in dezelfde lichaamszone aan de voet, die door het orgaan zelf doorlopen wordt.

Een voorbeeld: De reflexzone van de appendix bevindt zich op de rechtervoet in de verticale zone 4, dus lateraal. Daarnaast is de appendix gelegen in het derde gebied, dus onder het gewricht van Lisfranc.

Het verband tussen de reflexzones en de organen

Om het geheel van reflexzones visueel te maken kan je ook zeggen dat wanneer je een zijaanzicht van een voet met daaraan het been voorstelt, je een zittend mens ziet. De tenen: het hoofd en de nek, daarna de romp en op het onderbeen, tot ongeveer een handbreedte boven het enkelgewricht de reflexzones van de onderste ledematen. Deze reflexzones op het onderbeen behoren tot de indirecte reflexzones.

Anatomisch en fysiologisch is er geen verband aan te tonen tussen de organen en reflexzones. Reflexzones op de voet zijn geen reflexzones zoals bedoeld in samenhang met neurologische reflexen. Het zijn ook geen onwillekeurig verlopende spiercontracties, die door uitwendige prikkels door middel van een centraal orgaan zoals het ruggenmerg worden teweeg gebracht. Een voetreflexzone is een plaats op de voet waar een orgaan dat zich elders in het lichaam bevindt, geprojecteerd wordt.Een lichamelijke klacht wordt vaak in meerdere “zones” geprojecteerd. Door deze “zones” te masseren kunnen de lichamelijke klachten verdwijnen.

Ondanks het relatief kleine lichaamsdeel kunnen veel massage-technieken op de voeten worden toegepast. Bij alles wat de therapeut op de voeten doet, van ontspannende effleurages tot het diep het de weefsel plaatsen van de duim bij drukpunten, is het de bedoeling dat de cliënt geen pijn heeft. Hooguit die pijn die kan worden omschreven als weldadige pijn, het au, dat voelt lekker. Pijn zorgt er in het algemeen voor dat de cliënt zich niet ontspant en zich (vaak onbewust) verzet tegen de therapie.

Wat niet mogelijk is, is het stellen van een diagnose aan de voet. Pijn of afwijkingen van de huid betekenen niet dat er een slecht functionerend orgaan op de overeenkomstige reflexzone is. De enige diagnose die aan de voet gesteld kan worden is die welke de voet zelf aan gaat. Bijvoorbeeld wanneer iemand een middenvoetsbeentje heeft gebroken omdat er een paard op heeft gestaan.

In de eerste plaats is het de bedoeling dat een massage vooral ontspannen werkt. Misschien is het wel zo dat 80% van al onze klachten wordt veroorzaakt door stress. Door het ontspannen, zowel lichamelijk als geestelijk, kunnen veel klachten verdwijnen. Voetreflexzone-therapie is een behandelmethode die goed kan worden ingezet bij het bestrijden van pijn.

Een leuke bijkomstigheid van voetreflexzone- therapie is dat deze massage goed te combineren valt met andere vormen van massage-therapie.